17.000 Sms-jes

Via de GSM-masten en de medewerking van de GSM-masten-eigenaars heeft de politie Rijnmond de mobiele telefoonnummers (niet de namen!) achterhaald van 17.000 voetbalfans. Deze mensen hebben allemaal via een sms-bericht de oproep gekregen om toch nog eens de site van politie Rijnmond te bezoeken en de relschoppers van 17 april te identificeren. Het schijnt te werken: inmiddels hebben vijf mensen zich gemeld die zichzelf hebben herkend.

Het lijkt CSI wel... Maar is dit nou een prettige ontwikkeling dat iedereen zomaar opgespoord kan worden via het signaal van je mobieltje? En kan dit trucje herhaald worden? Ik geloof van niet: bij de volgende wedstrijd zetten alle relschoppers natuurlijk thuis hun mobieltje al uit.
Manon @ 13:36 | link |

Vrijdag logdag

Surfend langs Boekenlogs

Op een van de startpagina's vond ik onder de letter 'B' een serie links naar weblogs over boeken. Het eerste blog dat ik aanklikte heet boekenrijk. Wat wordt de nieuwe naam van het prinsesje? Het is dus een log dat - ik kan het niet laten - buiten zijn boekje gaat. Maar er zijn ook hele serieuze berichten, die wel ter zake zijn. Rare site is de kop van een van de berichten en dat leek me in dit geval een aanbeveling, dus ik linkte vrolijk verder naar het boekenmuseum:

Hartelijk welkom in het Boekenmuseum! In dit Boekenmuseum wil ik mijn boekenverzameling tentoonstellen, zodat anderen er ook van mee kunnen genieten.

Kijk dat zijn nog eens heerlijk ouderwetse welkomstwoorden die goed passen bij de inhoud: De erfenis van tante Fie. In die erfenis zitten prachtige boeken, ik mag er als verzamelaar jaloers naar kijken. Thumbnails bijvoorbeeld van jeugdboeken. Verder is de site ook een beetje een allegaartje, rijp en groen door elkaar. Romantiek is de bindende factor. De hoofdrubrieken zijn soms opgehangen aan slechts één boek. Bijzonder is het ABC van het Naziregiem van een Vlaamse ex-gevangen. Opmerkelijk is dat de 'Israeliet' laten we zeggen heel klassiek getekend is.



Daarna surfte ik naar het boekenblog dat deze week de Boudewijn Buchbrug in Almere wereldkundige maakte. Je moet er toch niet aan denken dat na je dood zo'n saaie prefab brug naar je vernoemd wordt. Arme Boudewijn. Wat moeten we van dit blog denken? Het is niet om aan te zien, maar inhoudelijk wel iets sterker dan het amateurisme dat u hierboven vond. Vooral de letters zijn veel te groot, het is een grote lettersite, vermoed ik. Een verzamelaar blogt.

Ik surf verder naar peppie en kokkie, een leutige naam voor een veel serieuzer en professioneler ogend blog dat officieel blog dat officeel 'Boekenplaza' heet met als ondertitel 'weblog over literatuur in de breedste zin van het woord.' Het opent met een verhaal en de lezer staat direct op het verkeerde been. Het is opnieuw een ratjetoe, literatureluur in de breedste zin van het woord inderdaad, samengesteld door een taalkundige die voor een aantal obscure bladen werkt. Het laatste bericht stamt alweer van november 2004. Het is om moedeloos van te worden, deze weblogs.

De literatuur verdient beter net als Boudewijn Buch. Dus snel weer naar Vlaanderen naar het blog van Jan Coucke: De Leeskamer.
Rosa Spier @ 07:42 | link |

Verkeerd in goede staat


Marktplaats is een genot. En ons Maria - Van der Hoeven - zou er eens moeten kijken, om vast stellen op welk niveau van taalvaardigheid het Nederlandse onderwijs leerlingen aflevert. Maar afijn, daar is het me nu even niet om te doen. Het gaat mij om de verkooptechnieken. Soms lijkt Marktplaats wel een weblog.

Een leuke half hoogslaper met rode "gordijntjes cq raampjes" om bijvoorbeeld een hut onder het bed te maken. Het bed is bijzonder degelijk en het trapje is aan beide zijden van het bed te bevestigen. Het bed is niet zo lang gebruikt omdat onze twee dochters al snel bij elkaar in een stapelbed op 1 kamer moesten. Er kwam namelijk een derde kind bij. Na een verbouwing waarbij ze nu allemaal een eigen kamer hebben, is het bed overbodig geworden.

Hoe vertel je nu aan de potentiële koper dat het bed nauwelijks gebruikt is. De allesomvattende waarheid. Namelijk het feit dat er een derde kind 'bijkwam' et cetera. Terzijde: dat kind viel zo in dat bed natuurlijk, of moeder was te dronken om zich te herinneren dat ze zwanger was geraakt. Vraag blijft waarom moeder nu niet dat stapelbed wegdoet, nu alle kinderen na de verbouwing een eigen kamer hebben?

Zeg dat gewoon als alle anderen: verkeerd in goede staat!
Rosa Spier @ 21:30 | link |

Fries alom

Het Fries rukt op... Afgelopen zaterdag werd bij Omrop Fryslân al bekend gemaakt dat het wereldberoemde Smurfenlied van Vader Abraham in het Frysk wordt uitgebracht. Vandaag is op dezelfde website te lezen dat ook Bill Gates overstag is gegaan. Microsoft grotendeels Friestalig is.

Ik kon de update zelf niet zo snel vinden op de website van Microsoft. Maar als u interesse hebt, kunt u de update downloaden van de website van Omrop Fryslân.
Marleen @ 14:35 | link |

Vrijdag logdag


Winnie the Pooh is my co-worker

Deze week al op diverse logs uitgeroepen tot waarschijnlijk het beste blog ter wereld. Ze hebben waarschijnlijk wel gelijk. Winnie the Pooh is my co-worker van John Moe. Het is slechts een van de vele internetproducties, maar wel briljant: het dagboek van een weblogger die Winnie the Pooh als assistent in huis heeft genomen.

I've been training Winnie for three days now and I'm ready to kill him. I showed him how the spreadsheets are updated on the network, and he just stared at me with this blank expression. I tried to demonstrate the copy machine, but he somehow got his head stuck in one of the slots.

Pooh is wat onbeholpen, maar we zijn altijd jaloers op de eenvoud van zijn geluk, want daar zijn wij dan weer te beholpen voor. Die eenvoud maakt Pooh zo aandoenlijk. Ik zou zeggen ga het blog lezen! Het is in omgekeerde volgorde geblogd, dat is wel zo gemakkelijk. Link

Winnie the Pooh is my co-worker is een productie van McSweeneys en site vol relatief korte producties van diverse auteurs. Geen links, geen opmaak, alles heerlijk sober!

Timothy mcsweeney's internet tendency is an offshoot of timothy mcsweeney's quarterly Concern, a journal created by nervous people in relative obscurity, and published four times a year.

Dit kwartaalbald kun je via de site bestellen: klik hier. Het zijn mooi vormgeven boekjes of pakketjes.


Rosa Spier @ 10:33 | link |

Voor Pampus liggen
Het zal weinigen zijn ontgaan: het is Sailtijd. Verschillende collega's vroegen me al of ik er, als zeilliefhebber, niet naar toe moest. Het is natuurlijk prachtig, al die 'tall ships' (grote zeilschepen) en ook al duizenden medium en small ships zijn absoluut de moeite waard. Maar het is er zo ontzettend druk en dat terwijl ik in het zeilen nu juist de rust zocht. Bovendien waren wij in 1980 en 2000 ook al van de partij en hebben toen menige driemaster van binnen tot buiten en van top tot teen geinspecteerd.

De scheepvaart is voor Nederland altijd erg belangrijk geweest. Al aan het begin van de jaartelling kwamen de batavieren in uitgeholde boomstammen de Rijn af zakken; in de Gouden eeuw bracht de scheepvaart welvaart en roem (versloegen wij niet de Engelsen bij Chatham?) en nog steeds is zij van groot belang: tientallen jaren was Rotterdam de grootste haven ter wereld.

Wist u echter dat de scheepvaart ook behoorlijke invloed heeft gehad op ons vocabulaire, dat het de Nederlandse taal heeft verrijkt met een groot aantal termen en uitdrukkingen? Overstag gaan, de spuigaten uitlopen, alle zeilen bijzetten, bakzeil halen, voor de mast zitten, het zijn slechts enkele van de vele uitdrukkingen die aan de (oude) scheepvaart zijn ontleend.
Ook het gezegde 'voor pampus liggen' komt daar oorspronkelijk vandaan. Als je tegenwoordig voor pampus ligt, wil dat zeggen dat je onmachtig bent nog iets uit te voeren, bijvoorbeeld door excessief drankgebruik. In de Gouden Eeuw lagen de terugkerende oostindiëvaarders echter letterlijk voor Pampus, een ondiepte in het Buiten IJ, waar ze met hun lading niet overheen konden varen. Ze moesten dan wachten totdat er een scheepskameel kwam, een soort drijvend dok, waarmee de oostindiëvaarder hoger kwam te liggen en dan alsnog de haven van Amsterdam binnen kon.
Dit is echter slechts de (bekende) helft van het verhaal: een welingelichte bron vertelde mij aan boord van de Batavia dat er nog wat anders aan de hand was op die schepen. De mannen - vrouwen zaten er vrijwel nooit bij - kregen in het zicht van de haven hun gage uitbetaald van de afgelopen maanden. Slimme handelslieden uit de hoofdstad wisten dat en stuurden sloepen met drank en hoeren naar het voor Pampus liggende schip, opdat de al maanden droog staande scheepslieden aan hun trekken zouden komen. Dat die na afloop onmachtig waren om nog veel uit te voeren: ach, dat kameel wachtte wel even en de kapitein hield ondertussen een oogje in het zeil....
Paul @ 15:30 | link |

Spreekt u Nederlands?
Gisteren had ik een interessant gesprek met een dierbare Ierse vriend die zichzelf in 1995 een heilig doel stelde: in 10 jaar beheers ik het Nederlands. Vol overgave stortte hij zich op zijn Ten year project: de Delftse methode werd direct aangeschaft en hij besloot alleen nog naar Nederlandse radio te luisteren. En met succes, want inmiddels zijn de 10 jaar om en leest hij Nederlands uitstekend, redt zich prima in bar of restaurant en begrijpt bijna iedere conversatie in het Nederlands. Alle moeite lijkt dus niet voor niets te zijn geweest. Tot gisteren een oude tekst ter sprake kwam, die mijn broer op de middelbare school kreeg voorgelegd tijdens de lessen Engels. Een taal leren draait helemaal niet om het kennen van de woorden of de grammatica; zonder kennis van het typische idioom, de staande uitdrukkingen, spreekwoorden, gezegdes en metaforen van een taal ben je nergens, aldus Patrick Maguire. Ik denk dat hij gelijk heeft, getuige de volgende versie van Klein Duimpje die R. Cowsbrook jaren terug speciaal schreef voor Hugo Burnt Crustius:

ESCAPED FROM THE LANGUAGE-LAB
door R. Cowsbrook

There was once a poor woodchopper. This woodchopping, he said one day to his woman, there sits no dry bread in it. I work myself an accident the whole day, but you and our twelve children have not to eat.

- I see the future dark in, his woman agreed.

We must try to fit a sleeve on it, the woodchopper resumed; I have a plan: tomorrow we shall go on step with the children, and then, in the middle of the wood, we’ll leave them to their fate over. His woman almost went off her little stick when she heard this. What is there with you on the hand? she cried, aren’t you good sob? But the woodchopper wasn’t brought off his piece by her wailing, he gave no shrink. It cannot differ to me what you think, he said. There sits nothing else on, tomorrow we leave them in the wood.
Little Thumbie, the youngest son, had listened off his parents’ conversation. The next morning before day and dew he went out and filled his pockets with pebbles. During the walk in the wood he knew unmarked-up to drop them one by one. Then the parents told the children to sprockle some wood, and shined the plate.

When the parents didn’t come for the day any more the children understood that hey had been left in the stitch. Soon the waterlanders appeared. But Thumbie said: don’t sit down by your packages. I will sorrow for it that we all get home wholeskins. Thank be the pebbles, he was able to find his way back.

-By God, the parents said as they turned up, how have you ragged him that?

No art on, said Thumbie and explained what he had done. If you want to be rid of us you will have to stand up a bit earlier.
That is just what the parents did. This time there came no pebbles on to pass. All Thumbie had was a piece of dry bread. He decided that his bread there then but must believe to it. He left a trail of breadcrumbs but he didn’t have it in the holes that they were being made into soldiers by the birds.

His parents departed with the Northern sun, as on the day before, but this time Thumbie soon touched rid of the trail. What now? Good counsil was expensive. The sun was already under, it was raining pipestems and the crying stood Little Thumbie nearer than the laughing. At last he saw a tiny light through the trees; it turned out to be a house. The lady who stood them to word was a giantess. She gave them what to eat but Little Thumbie received the feeling that something wasn’t fluff. He had understood that the giantess’ man, the giant, was a people-eater who would see no bone in devouring them. If we do not pass up, he thought, we shall be the cigar; as soon as they saw their chance clean they took the legs and smeared him.

When the giant came home, he sniffed the air and bellowed: I smell people flesh! Woman, why have you let them go there from through? Bring me my seven-league boots, I go them behind after!

He was about to haul the children in, but wonder above wonder, just then he decided to lie down in order to snap a little owl.

Shoot up, help me! Thumbie said to his brothers as soon as the giant lay there pipping, we must see to make him his seven-league boots off-handy. He squeezed him like an old thief but they went ahead and knew him to draw his boots out. Now we must make that we come away! Little Thumbie said. He put on the boots and quickly made himself out of the feet, carrying his brothers along.

Also, he had seen change to roll the giant’s pockets and pick in all his gold pieces.

-How have you boxed that before each other? cried Thumbies parents in amazement when he showed up.

-It was a pod-skin, said Little Thumbie modestly. I may be small but I stand my little man. And look, I have also brought a lot of poon. We used not to be able to allow ourselves billy-goat’s leaps, but now we have our sheep on the dry. We will never come anything to short again! I shall be able to buy myself a nail-suit at last! And a woody-stringly!

-And I a soup-dress, cried his mother, they are you of it these days.

-Great, his father exulted. I shall buy us a motor-car.

That afternoon he came riding to the fore in a sled of a wagon. I seem to be having trouble riding straight out, Thumbie’s father complained.

-That you thank the cuckoo, his woman said, you have a piece in your collar. You have him round again. I shall stop you in bed.

The next day all the children were stuck in the clothes as well.
In her new soup-dress, mother looked a cleanliness.
After that, they moved to the Hague, where they bought a chest of a house on the New Explanation, and lived happily ever after.
Henri @ 09:32 | link |

Schuitje varen

Schuitje varen, theetje drinken
Varen we naar de overkant

We zijn 14 juli uit varen gegaan met het bedrijf. Ons jaarlijkse personeelsuitje (de heren gingen ook mee). Maar voordat we met onze luie achterwerken in de sloep plaats mochten nemen, was er eerst een tupperware-party onder het motto 'nooit meer condens in je kaasdoos'. Die wereldberoemde doosjes moesten we wel eerst met GPS opsporen in de polder, op de fiets.

Al snel bleek dat GPS voor fietsroutes niet zo heel erg geschikt is, omdat je om de honderd meter je koers opnieuw moet bepalen. En zo duurde deze retroparty te lang en bleek ineens een van de deelnemers een volledig GPS-bestuurd brein te hebben en hij - onze Willem - dirigeerde ons naar een Gooise jachthaven waar twee sloepen verlangend naar ons uitkeken. Een tochtje over de Vecht - u mag hier maar 6 kilometer per uur - en daarna over plas 1 tot en met 5. Zo origineel zijn de namen van de diverse Loosdrechtse troebele plassen. Een echt Hollands evenement, want we moesten regelmatig door een sluis, een euro in een klompje gooien en te pas en te onpas onze wijsvinger in een dijk steken.



De foto's:
1. Annelies
2. Tupperware
3. De achtervolgers
4. Erik, Max en Willem
5. Rolinda
6. Max
7. Hendrikx en Van der Spek
Rosa Spier @ 11:36 | link |

Vrijdag logdag

De Contrabas

Van ex-collega's wil je natuurlijk weten wat ze tegenwoordig zoal uitvreten. Chrétien Breukers is een voormalige tekstschrijver bij HvdS en een man met veel talent hou je natuurlijk niet lang bij je. Breukers dicht. Breukers staat in de dikke Komrij. Maar Breukers dicht niet alleen. Hij publiceert er ook over: hij schrijft recensies, is medewerker van Rottend Staalen heeft als modern mens natuurlijk een poëzieweblog, een veelbezocht blog.

Het blog heet De Contrabas, maar was eens De Windroos. Dat zit zo: Breukers heeft bij uitgeverij Holland de befaamde windroosreeks nieuw leven ingeblazen. Dat is een poëziereeks met bundels van nieuw talent. Maar Holland kon het veelzijdige talent van Breukers natuurlijk ook niet vasthouden en daarom is er nu De Contrabas een vergelijkbaar project van uitgeverij de Weideblik. Het project heeft dus een weblog over poëzie: de contrabas. Dat is wel duidelijk als je het blog opent een veel te grote foto van het instrument staat pontificaal op de homepage. Kan dat kleiner?



Er valt over het thema kennelijk heel wat te melden, want Breukers plaatst meerdere postings per dag. Er wordt driftig gereageerd op de berichten, dat heeft ook wel te maken met de uitdagende stijl van het blog en smaken verschillen dan ook nog eens in luiletterland. Er zijn veel dichters waarover je kunt roddelen en het huidige gedoe bij de uitgeverijen werk ook lekker mee.

Er zijn meer poëzieblogs zoals het blog van Bart FM Droog, maar daar zit weinig vaart in. Breukers timmert flink aan de weg. Da's Mooi!
Rosa Spier @ 02:37 | link |

Bedrijfsastrologie

Heeft uw bedrijf als een bedrijfsastroloog geraadpleegd over het succes van uw ondernemimg? Ik citeer een van de kandidaten:

Uit de oprichtingshoroscoop van een bedrijf kan een analyze worden gemaakt van de sterke en zwake kanten van een bedrijf, Er kunnen oplossingen worden gevonden voor knelpunten en gunstige perioden kunnen worden aangegeven voor expansie, consolidering of herorganisatie, etc. Ook de horoscoop van de oprichter of directeur van een bedrijf geeft ons een belangrijke sleutel in handen tot het succes van een bedrijf.

Volgens Quote heeft zelfs KLM een berdijfsastrologe geconsulteerd na de fusie met Air France: Quote quote:

'Cossar (een astrologe, red.) had twee klanten meegenomen, die vertelden over hun ervaringen: mr. Erik van Rossem, eigenaar van Van Rossem Advocaten in Amsterdam, en Michael Kimman, vice-president van de IT-afdeling van KLM. Kimman liet zich adviseren in het kader van de fusie met Air France. De horoscopen van beide luchtvaartmaatschappijen en het fusiebedrijf dienden als basis voor het bespreken van verschillen in bedrijfscultuur en de relatief sterke en zwakke punten. Er werden ook horoscopen van medewerkers getrokken om de samenwerking en taakverdeling binnen teams te verbeteren. Volgens Kimman werd de astrologische benadering door de informatici ontvangen met een mengeling van spot en nieuwsgierigheid.'

Als ik u was zou ik ook maar eens in de sterren gaan kijken!
Rosa Spier @ 10:20 | link |