En de naam is...

Inmiddels is de naam van de nieuwe koninklijke spruit bekend: Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Alexia Juliana Marcela Laurentien Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, roepnaam Alexia.

Ik moest direct denken aan de feeks uit Dynasty, op de radio hoorde ik iemand die de naam als 'Anorexia' verstond en natuurlijk was er de vraag of ze vernoemd is naar de halfzus van onze koningin (Alexia Grinda). Maar stel nou dat baby nummer drie een jongen wordt, dan is het een beetje vreemd om die Alexander junior te noemen. Of wordt dat dan prins Maxim?
Manon @ 11:50 | link |

Wolk in het Bronovo

Er is een nieuw, nog naamloos, prinsesje. En prins Willem IV is er "weer sprakeloos" van. Maar hij weet wel te melden dat hij een "gezonde wolk van een baby" heeft gekregen. Volgens mij zijn wolken van baby's altijd gezond (en mooi en lief enzovoort). Ik pleit voor grote terughoudendheid in het gebruik van pleonasmen. Maar verder vooral felicitaties natuurlijk.

Overigens, vraagt u zich ook weleens af waar de naam Bronovo vandaan komt? Het is geen afkorting, zoals ik altijd dacht, van bijvoorbeeld BROodNOdige VOoruitgang of van BRuce Otto NOra VOlkert, naar de oprichters. Neen, Sara Katharina de Bronovo was de eerste besturend zuster van het ziekenhuis.

Update 28/6
...en haar namen zijn: Alexia Juliana Marcella Laurentien
Johannes @ 09:43 | link |

Wiki wiki

Taalpost becommentarieert elke week een actueel woord. Deze week is 'wikitorial' aan de beurt (wiki wiki is Hawaïaans voor 'dynamisch'): een online krantenartikel dat met speciale software door de lezers aangevuld en aangepast kan worden. Los Angeles Times bood deze mogelijkheid sinds 14 juni op zijn website, maar er werd teveel misbruik van gemaakt dus het was al snel
einde wikitorial. Jammer, want het concept is goed. Kijk maar naar Wikipedia, daar werkt het wel. Daar houden moderators de inhoud in de gaten.

Zou het succes van Wikipedia liggen aan het vrijwillige karakter? Alle Wikipedisten, inclusief moderators, zijn enthousiastelingen die niets voor betaald krijgen voor hun wikiwerk. De moderators van de LAT zullen hoogstwaarschijnlijk gewoon in dienst zijn (geweest). Ergo: wikitorial kostte de LAT gewoon te veel geld.
Manon @ 08:46 | link |

Eén van de onderwerpen op de STIC-conferentie "Technische commotie" (zie vorige post) ging over captology: computers as persuasive technology. Het houdt in dat computertechnologie toegepast wordt om ons gedrag of onze mening te beïnvloeden. Voorbeelden:

• Klantenbeoordelingen op amazon.com en ebay.com over producten of leveranciers (gewenst effect: wij kopen omdat we overtuigd zijn van de kwaliteit of betrouwbaarheid).
• Babypoppen met sensoren waarmee tienermeisjes en geestelijk gehandicapten met een kinderwens kunnen ervaren hoe het voelt om verantwoordelijk te zijn voor een baby (gewenst effect: ze zien er van af).

Een ander voorbeeld vond ik op de weblog van het Captology Lab. Met Myfoodphone kunnen deelnemers via hun mobieltje met ingebouwde camera laten monitoren wat ze eten. Nadat ze foto's hebben verstuurd van hun maaltijden en snacks, analyseert een diëtist de voeding en levert feedback in een videofilmpje (zodat er nog enigszins sprake is van persoonlijk contact?). Hoe lang zal het nog duren voordat de Myfoodphone-diëtist van vlees en bloed wordt vervangen door een 'bot'?

Manon @ 15:49 | link |

Vrijdag conferentiedag

Voor de hvds-nar was het de gebruikelijke logdag, enkele van zijn collega's (qua hvds dan, niet qua nar) hadden afgelopen vrijdag wat anders aan hun hoofd. Zij reisden af naar Utrecht voor de jaarlijkse STIC-conferentie. STIC staat voor Studiekring voor Technische Informatie en Communicatie, een soort van beroepsvereniging voor technisch schrijvers. De studiekring zelf zal dit wel wat kort door de bocht vinden, www.stic.nl meldt immers: 'STIC omvat professionals uit verschillende vakgebieden zoals schriftelijke communicatie, visuele communicatie, information design, interaction design, multimedia, onderwijskunde en marketing.' Tja, inderdaad meer dan alleen technisch schrijvers.

Vrijdag was er dus de jaarlijkse conferentie en als sponsor kon dat de afdeling technische communicatie van Hendrikx Van der Spek natuurlijk niet ontbreken.

Merkwaardig thema leek het ons: 'Technische communicatie en emotie'. Geef toe, emotie is niet het eerste waar je aan denkt bij technische communicatie, De conferentie maakte echter duidelijk dat er toch allerlei raakvlakken zijn. Zo stelde Francien Malecki van Eden Design & Communication dat handleidingen en formulieren de lezer zouden moeten 'verleiden' om gelezen dan wel ingevuld te worden. Zij past hiertoe magazine-achtige technieken toe: een prikkelend verhaal vonden wij…

Maar goed, er is natuurlijk nog heel veel meer boeiends te schrijven over de conferentie. Als ik u mag verleiden: binnenkort op www.hvds.nl een uitgebreider verslag, tezamen met enkele foto's van geëmotioneerde deelnemers.
Paul @ 16:41 | link |

Vrijdag logdag


Marina

Ik heb het blog al eerder besproken, Marina's weblog, maar er is reden om opnieuw bij haar weblog stil te staan. Marina heeft namelijk vorige week kennis gemaakt met haar biologische moeder in Griekenland. Het is een jarenlange zoektocht geweest - naar haar echte moeder - en en het gaf uiteraard een hoop zenuwen vooraf. Wil ik haar wel ontmoeten? Wil ze mij wel ontmoeten? Weet haar huidge gezin van mijn bestaan? Allemaal vragen die eerst opgelost moesten worden. Het lijkt sterk op het sentimentele tv-programma Opsporing Verzocht, maar Marina heeft gelukkig besloten dat programma er buiten te laten en zelf naar Griekenland af te reizen.

Het verhaal is beladen, maar ik zal er kort over zijn: haar biologische moeder heeft Marina na haar geboorte ter adoptie aangeboden, omdat zij ongewenst zwanger was en haar familie ook vond dat zij het kind moest afstaan (zoals dat gaat in schaamteculturen). Haar biologische moeder bouwde daarna met een nieuwe man een nieuw leven op, met de geboorte van halfbroers en - zusjes van Marina. Marina groeide op in Nederland, maar heeft inmiddels gebroken met haar adoptiemoeder. Ze is getrouwd, heeft twee dochters en woont in Hilversum (voor gemeente-ambtenaren: is woonachtig in Hilversum).

Laten we beginnen bij het begin: de voorbereiding van de reis, het uitzoeken van de foto's van haar leven om die in Griekenland te laten zien. De foto's vertellen Marina's levensverhaal in beelden. Daar was 'Griekenland'natuurlijk uiterst benieuwd naar.

Daarna kunt u via de ontknoping in omgekeerde volgorde het verhaal lezen van deze emotionele ontmoeting. Zakdoeken bij de hand! Het is allemaal nog vers dus er zullen zeker nog meer berichten volgen op het blog.


Rosa Spier @ 08:40 | link |

Elfletterig

Er zijn woorden en zinnen die vertellen wat ze zijn. Een soort onomatopeeën eigenlijk. Voorbeelden zijn: "in deze zin lees je zeven woorden", "vijflettergrepig" en "een zinnetje met drieëndertig letters". Maar ik wil het met u hebben over elfletterig. Aan dit zichzelf uitleggende woord is een website gewijd, Weblogement geheten. Op deze kunstzinnig zeer verantwoorde site verschijnt dagelijks een logbericht met een elfletterig woord als onderwerp. In de woordtopelf staat kubusduimen op nummer 1. Ik zelf, jmichielsen, voel me zeer thuis op deze stek.

Bijzonder aan de site is verder dat het de eerste is die laat zien dat horizontaal scrollen niet altijd irritaties hoeft op te roepen. Horizontaal scrollen is eigenlijk heel natuurlijk.

Een aanbeveling.
Johannes @ 10:20 | link |

Maandag Logdag

Sorry!
Rosa Spier @ 22:55 | link |

Stijlles voor Durlacher
Jessica Durlacher is een van Neerlands succesvolste auteurs. Haar laatse boek Emoticon is een enorme bestseller. Daar staat tegenover dat het boek begin dit jaar ook werd genomineerd voor de Gouden Doerian, de prijs voor de slechtste roman van 2005; een prijs die helaas nooit is uitgereikt. Wanneer we puur zouden kijken naar stijl, dan had deze prijs Durlacher nooit kunnen en mogen ontgaan.

Reclame?
Niks zo persoonlijk als stijl. Aan de stijl herken je de schrijver. En daarmee onderscheidt die schrijver zich van anderen. Daarom is het werk van Hermans onmiskenbaar Hermans, is Reve Reve, Wolkers Wolkers en Mulisch Mulisch. En Durlacher Durlacher. Stijl is daarmee het handelsmerk van een schrijver. Op www.jessicadurlacher.com staat een fragment uit Emoticon, bedoeld om de handel in haar prachtboeken een flinke steun in de rug te geven.In dit geval betreft het echter een fragment dat stilistisch wel zo afschrikt om verder te lezen dat hier nog nauwelijks sprake kan zijn van reclame. Leest u even een klein stukje mee?

Ze zweette onbehoorlijk.Had ze maar iets anders afgesproken dan de zwarte broek en het shirt. De broek knelde en onder het shirt liep haar zweet in straaltjes naar beneden tot waar het werd opgenomen door de dikke stof.
Ze wist meteen dat hij het was, de jongen – van de foto, en door iets in zijn verwachtingsvolle blik. Ondanks haarzelf was ze een klein moment verlegen. Bars zei ze zijn naam, bijna zonder haar ogen naar hem op te slaan.

En nee, dit is echt geen uitzondering.

Zwartboek
Mocht u nog niet overtuigd zijn van de stijlarmoede die in dit fragment wordt gedemonstreerd, leest u dan het hele boek maar eens. Pagina na pagina vindt u hier de meest tenenkrommende zinnen. Gelukkig is dat niet onopgemerkt gebleven. Sterker nog: Fabian Stolk, universitair docent Moderne Letterkunde aan de Universiteit van Utrecht, besloot er zelfs zijn collegereeks Actuele Romans aan te wijden. Zijn stilistische ontleding van Emoticon is indrukwekkend, maar bovenal genadeloos en werkt enorm op de lachspieren. Verplicht leesvoer voor alle stijl-liefhebbers! U vindt zijn verhaal op deze pagina.
Henri @ 10:09 | link |