Goethe, de poedel en de stekker

Het niveau van het debat over de miljoenennota was laag. Ik bedoel dat niet in morele zin, maar vooral in intellectuele zin. Wel afgezien van de dubbelzinnige opmerking van Wilders dat bij mevrouw Sap de stekker er nooit heeft ingezeten.

Voor het overige ging het over kleuters en poedels. Het was toneelspel. Ik bedoel het in de zin dat het allemaal van tevoren was bedacht, gewikt en gewogen. Cohen stelde Wilders voor als een kleuter die maar niet naar school wil. Eerlijk gezegd begreep ik helemaal niets van die vergelijking. Het kwam er ook wat aarzelend uit bij Cohen. Alsof hij zich afvroeg of dit wel het juiste moment was voor deze metafoor. Wilders had hem zojuist de bedrijfspoedel van Rutte genoemd die mag plassen en blaffen, maar zodra hij het baasje thuiskomt op zijn schoot kruipt. De poedel Cohen verkoopt volgens Wilders zijn ziel en zaligheid aan Rutte.

Jammer dat Wilders zijn klassieken niet kent. Je verkoopt namelijk je ziel en zaligheid juist aan de poedel. Dr. Faust verkoopt zijn ziel aan de poedel die zojuist zijn huis is binnengeglipt. De poedel is de duivel vermomd als poedel. Als de duivel zijn ware wezen openbaart, zegt Faust: Das also war des Pudels Kern. Faust verkoopt vervolgens zijn ziel aan de duivel. En dan loopt het natuurlijk slecht af.

Als Wilders zijn klassieken had gekend, had hij Rutte dus de poedel genoemd aan wie Cohen zijn ziel en zaligheid heeft verkocht. Meer dan de poedelprijs voor debatteren zit er voor Wilders niet in.
Max Dohle @ 14:55 | link |