Neeh, jij eerst...
Gisteren zat ik in een volle treincoupé. Achter mij voerde een jongeman een telefoongesprek. Ineens hoorde ik op zangerige toon: " ja schatjuhhh, ik ook van jouwwwww", "neeh, ik meer" gevolgd door kusgeluidjes, gevolgd door "neehh, jij eerst.. (5x)" daarna "lieve bom-bom" (wil niet weten wat dat is), dan "ik kom nu naar huis hoor liefje" en ter afsluiting nog wat kusgeluidjes.

Mijn buurvrouw en ik (wildvreemden) keken elkaar al giebelend aan en daarna probeerden we, als twee schoolmeisjes, tussen bank en hoofdsteun door te gluren hoe deze mysterieuze jongeman eruit zou zien.

Waarom viel dit gesprek ons zo op? En waarom wilden wij er alles aan doen om te zien hoe deze jongeman eruit zag? Waarschijnlijk omdat het gesprek alle stereotypen doorbrak. We verwachten van mannen kennelijk dat ze zakelijk zijn aan de telefoon, niet zo hun gevoel of emotie laten zien en al helemaal niet dat ze in babytaal de liefde verkondigen in de trein. Ik wilde zien of het uiterlijk van deze jongeman aanknopingspunten bood voor zijn belgedrag, of dat hij eruitzag als een 'gewone' man. Interessant die stereotypen: goed voor zelfkennis en kostelijk vermaak.

Dus allerallerliefste bellertje, heel hartelijk bedankt, smak-smak-smak!!!!!
Merel de Boer @ 14:27 | link |