Een Vogelaartje doen?

In de Intermediair van vorige week spreekt Ton den Boon, hoofdredacteur van De Dikke van Dale, met interviewer Hugo Logtenberg. Ze hebben het o.a. over eponiemen: dingen, begrippen, soortnamen, werkwoorden die naar een persoon zijn genoemd.

Sinds 1997 kennen we natuurlijk het Marcobakkertje, een alcoholische versnapering (dubbele wodka?), maar 2008 blijkt een paar leuke politieke eponiemen te hebben opgeleverd. Zwijgen als je iets gevraagd wordt, is natuurlijk een Vogelaartje. Vogelaar zondigde tijdens het pseudointerview van GeenStijl tegen de belangrijkste regel in politieke communicatie: altijd blijven praten.
Duyvendakken en een Boekestijntje
Afgerekend worden op je politieke (actie)verleden, dat is Duyvendakken! Maar wat was ook al weer een Boekestijntje? Bij een Boekestijntje geef je interessante informatie zonder dat je weet dat de microfoon open staat, bijvoorbeeld net voor of na een interview. Zo wist kamerlid Boekestijn te vertellen dat hij zijn fractieleider maar een prutser vond. Trouwens heeft Sarkozy vorig jaar ook geen Boekestijntje gedaan?
Willem Hendrikx @ 06:14 | link |