Dat druk ik altijd maar weg...

'Mijn zoon msn't.' 'Ooh, die van mij chat.' 'Is dat niet hetzelfde?' 'Nee, volgens mij niet.' 'Bij MSN heb je toch een adressenlijst. En iedereen die daar in staat, daar praat je dan mee?' 'Ja, maar ik weet het niet. Ik druk het altijd weg.'

'Mijn dochter, die kan mij altijd bellen. Zelfs als ze ergens anders zit. Dan zit ze op Skype.' 'Ooh, hoe werkt dat dan?' 'Ja, dat weet ik niet. Je moet je ergens aanmelden ofzo.' 'Ooh, dat is dan misschien de aanmeldpagina die ik altijd krijg als ik mijn computer start. Maar die druk ik altijd weg.'

Ik dacht dat ze uitgestorven waren. Ouders met kinderen, die nauwelijks iets begrijpen van de digitale wereld. Maar vanochtend zat ik naast ze in de trein, waar ze uitvoerig en luidruchtig hun ervaringen (of het gebrek daaraan) bespraken. Wegdrukken ging helaas niet.
Karin @ 10:55 | link |