Onder(ver)huren

Op een zonnig terras in mijn studiestad zat ik gisteren te discussiëren over 'onder(ver)huren'. Als je je kamer onderverhuurt, ben jij de verhuurder en iemand anders de huurder. Belangrijke voorwaarde daarbij is dat je zelf ook je kamer huurt. Als je onderhuurder bent, ben jij de huurder van een huurder. Onze borrelvraag: waarom kunnen we deze werkwoorden niet als persoonsvorm in zinnen gebruiken?

'Ik onderhuurde mijn kamer' klinkt net zo vreselijk als 'Ik huurde mijn kamer onder'. Bij onderverhuren geldt alleen: 'Ik onderverhuurde mijn kamer'. Alle vormen doen pijn aan je oren, maar zijn correct. Nu vraag ik me af: zijn er nog meer van dit soort gaten? Werkwoorden die je, volgens welke spelling dan ook, wel kunt vervoegen, maar niet vervoegt. Of werkwoorden waarbij je bij de ene vorm wel twee mogelijkheden hebt en bij de andere niet? Als u er eentje kent, mail die naar info@hvds.nl.
Karin @ 12:21 | link |