Salamitactiek

Als je zwanger bent, zie je vaak meer zwangere vrouwen om je heen. Als je net gehoord hebt dat iemand in je omgeving ziek is, lijkt ineens iedereen wat te hebben. Selectieve perceptie doet zich volgens mij ook voor bij nieuwe woorden. Of is er misschien een nieuwe trend? De afgelopen weken zie ik namelijk overal het woord salamitactiek.

De salamitactiek houdt in dat u telkens kleine onderdelen bespreekt om zo uw einddoel bij onderhandelingen te bereiken. U zet deze tactiek in als u vermoedt dat uw gesprekspartner uw aanbod niet in één keer accepteert. U verdeelt uw aanbod daarom over tussenstappen die u één voor één behandelt. De term komt van het woord salami, omdat je deze meestal ook opdient in kleine plakjes en niet als een groot stuk.

Dat niet iedereen de salamitactiek zo ziet, blijkt wel uit een artikel in nrc-next vandaag. Daarin vertelt psycholoog Jack van Minden dat je eerst de hoofdmoot moet binnenhalen en daarna de plakjes. Op die manier kan de gesprekspartner de belangrijkste beslissing niet voor zich uit schuiven. Je verspilt bovendien geen onderhandelingsruimte, omdat je eerder alle kleine dingen wel binnengehaald hebt.

Tja, dat maakt de salamitactiek toepassen wel lastig. Want welke van de twee betekenissen is correct? Kan iedereen zeggen dat hij de salamitactiek toepast? En verschijnt het woord daarom zoveel? Of is dat gewoon mijn selectieve perceptie?
Karin @ 09:26 | link |