Winter

Het vriest dat het knipt. Aan de lijzijde van een in het ijs vastgevroren bootje zit een oude, broodmagere vrouw diep verscholen in haar armoedige, donkere mantel. Van ver lijkt ze een bonte kraai. Ze heeft haar voeten gemetseld op een stoofje. Vóór haar, op een houten schammeltie ligt wat zelfgebakken koek die de kraai aan de schaatsers verkoopt: "kom Heytje, zel je niet een stukje koek hebben? Oprechte Deventer, en ze is zo vers als melk.'t Is voor een dubbeltje de halve."

Het wordt geen winter meer. Breng daarom eens een bezoek aan de website De Winter die HvdS'er Max Dohle maakte over een schaatsgedicht uit de achttiende eeuw.


Rosa Spier @ 11:15 | link |