Vrijdag Logdag

Zeekomkommer

‘In overspannen toestand moet je altijd het huis verlaten. Veel bewegen, das goed voor je. Nou, dat doe ik dus. Ik fiets me het lazerus. Of ik loop, dan kan ik onderweg foto's maken. Want dat doe ik. Foto's maken om aan jullie te laten zien. En mooie treurige zinnen bedenken. Thuis doe ik er dan niet veel mee. Te onrustig.’



Anneke Harmsen op haar lifelog zeekomkommer. ‘Mooie treurige zinnen bedenken’, Ik denk onmiddellijk aan de kopjes tranenthee die je na treurige zinnen kunt zetten (even voor kenners van ‘Bij uil thuis’ van Arnold Lobel). Anneke Harmsen beheert een prachtige site met slechts een klein bezwaar dat je de weg er makkelijk kwijtraakt. Maar is dat wel een bezwaar? Je kunt je er ook gewoon aan overgeven, lekker kuieren op een website: handjes op de rug zou G. de Vader zeggen. Als je er wat langer vertoeft, wordt de structuur van de site wel duidelijk, maar op het eerste gezicht is dat wat lastig, zeker voor degene die vooral haar weblog lezen. Zie daar maar eens terug te komen als je gaat grasduinen.

Het weblog heet Zeekomkommer. Het is een lifelog met mooie zinnen en overwegingen.

Vroeger toen ik nog geen zeekomkommer was las ik wel eens stukjes van mensen die worstelden met een groot probleem. En dat ze het er moeilijk mee hadden. Maar ze gingen dan nooit zeggen wat het probleem was.

Inderdaad Anneke dat is een van de grootste makken van lifelogs: de analyse ontbreekt, het blijft hangen in het alledaagse. Anneke komt er veel dichter bij op haar log. Dat doet ze bijvoorbeeld als ze op 18 juli thuiskomt na haar vakantie en haar huis weer in bezit gaat nemen:

'... dat opruimen. Het hoort bij het thuiskomen. Elk schoongemaakt stukje is heroverd terrein. Van mij, hier ben ik. Bezig de stukjes en de eindjes te zoeken. Wie was ik ook alweer, wat deed ik, waar liep ik warm voor.'

Haar postings staan links op het log, de navigatie rechts van het midden en daarnaast de margeteksten. In de bovenbalk ook weer plaatje die links zijn. Helaas vind je die dan ook weer terug in de navigatie bij “dingen en zo” (dat is overdone). Het is er vol op het log, maar dat valt door de sobere vormgeving eigenlijk niet zo op. Veel links lopen via plaatjes en je kunt je erdoor laten verrassen. Kijk in mijn kast bijvoorbeeld een kunstproject dat al eens deel uitmaakte van een kunstmanifestatie in de openbare ruimte in Amsterdam. Anneke heeft het nu als virtuele kast op haar site gezet.

In de marge genaamd ‘Het ander net’, vind je niet zomaar een serie linkdumps, zoals de te doen gebruikelijk op blogs. Anneke geeft er een korte toelichting of een oordeel bij. Dat is verstandig en uitnodigend. Het zijn links naar kunst. Anneke is beeldend kunstenaar afgestuurd aan de Willem de Kooningacademie. Ze heeft ook de vormgeving van haar webstek gedaan, dat is haar wel toevertrouwd. Mooie site!


Max Dohle @ 09:03 | link |