Richtinggevoel
Is het u ook al eens opgevallen hoe veel mensen richting gebruiken als ze naar bedoelen: een file van 5 kilometer op de A2 richting Amsterdam of erger nog: een politieke kwestie die vertaald moet worden richting burgers? Ik raakte er een beetje gedesoriënteerd van, qua taalgevoel dan… Het is toch de richting? En als je er de voor kunt zetten, hebben we het toch over een zelfstandig naamwoord en geen voorzetsel? Verschillende woordenboeken stellen mij inderdaad in het gelijk: een zelfstandig naamwoord, vrouwelijk nog wel. Waarom dan toch dat steeds die richting? Heeft iemand een idee? Het jaagt mij behoorlijk bovenkant kast.
Paul @ 11:26 | link |