Klem 'toon ir 'ri ta 'tie

Ik was laatst weer eens in Rijswijk, mijn geboorteplaats. Het was lekker weer, dus ik besloot om naar het strand te gaan. Dat kan heel goed met lijn 8, de tram naar Scheveningen Noorderstrand. Okee, je moet wel oppassen voor zinloos geweld, maar dat terzijde. Nou zit er in sommige trams een automatisch halte-aankondigsysteem; zo'n halve minuut voor iedere halte wordt netjes de haltenaam omgeroepen. Handig!



Zo halverwege de reis passeer ik een nogal troosteloze winkelstraat, en ook daar is een tramhalte. En jawel hoor, een halve minuut voor de halte hoor ik:

"Volgende halte: Leyweg."

Als rechtgeaarde Rijswijker/bijna geannexeerde Hagenaar gaan mijn nekharen hiervan nog steeds overeind staan. Leyweg? Leyweg? Het is de Leyweg! Het liefst nog leh-weg, met diezelfde flinke eh-klank die de Gooilanders in mijn huidige woonplaats als mijn spraakgebrek beschouwen.

Dat dit soort grieven van alle tijden zijn, kunt u nalezen bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren, waar een steeds groter wordende verzameling teksten over de Nederlandse taal en cultuur is ondergebracht. Vooral de sectie Nederlandse taal> Normen (Spraakkunst/Spelling) is een aanrader, met bijvoorbeeld een artikel van Johannes van Vloten over taalbederf. Uit de Taalgids van 1859.
123456789 @ 17:10 | link |